فرشته ی آسمونی من

(این متن زیبا رو جایی خوندم و خواستم اینجا بذارم برای همسر عزیزم که بعدها بخونه، چون بسیار لطیف و شاعرانه احساسات زنها رو توصیف کرده ) : روح لطیفم را در لفاف احساسی نازک پیچیده ام.. و جسمم را چون کالبدی مملو آرامش و محبت تقدیم نوازش انگشتانت نمودم دستانم را گرفتی عشقت را نثارم کردی و با شعله های ناب مهربانی ات دنیای دخترانه ام را زنانه ساختی! من زن شدم در آستانه ی آغوش پر مهر تو.. دنیای نازک وجودم تراشی دوباره خورد..خرده احساسهایی تراشیده شد.. دور ریخته شد..و زوایای جدید و بالغ تر بر آن افزوده شد.. نازنینم..همیشه همراهم..دنیای به ظاهر تو در توی من خود رمز و رازی دارد شنیدنی.. بگذار اندکی برایت واگویه کنم اینهمه دلواپسی را.....